| Voor u gelezen : Nafluiten | |
 | De fluitist gaf zelf een paar kaarten, waar de rapporteur het overigens geheel mee eens was. Het aantal overtredingen dat de scheidsrechter niet met geel heeft afgedaan waar dit volgens de rapporteur wel had gemoeten was 9. Enkele daarvan hadden met een tweede gele kaart moeten worden afgedaan, waardoor er minstens vier spelers van het veld af hadden gemoeten. De scheidsrechter praatte teveel, zat met zijn handen teveel aan de spelers, floot meerdere malen onterecht voor voordeel, waar hij voor een overtreding had moeten fluiten en gaf te weinig voordeel waar het juist wél had gekund. Bovendien had – nog steeds aldus de rapporteur – de fluitist een aantal beslissingen genomen waarvan de redenen niet thuis te brengen waren. En was de communicatie met de assistenten naadje. Als je dit zo leest dan kan de betreffende scheidsrechter eigenlijk zijn fluit inleveren en zijn tenue aan de wilgentakken opknopen. En zich er misschien zelf wel bij gaan ophangen. Het is immers om depressief van te worden, zo’n beoordeling…? Nogmaals, ik werd er écht stil van. En daarna toch wel een beetje boos. Ik ben namelijk geen leek, maar een collega van deze scheidsrechter. Iemand met dezelfde spelregelkennis, met al vele jaren dezelfde tomeloze inzet om er altijd het beste van te maken en vooral erop gericht om elftallen die willen voetballen te laten voetballen. En elftallen die dat niét willen op de voet en van zeer nabij te volgen. En waar nodig te bestraffen voor hun overtredingen en/of misdragingen. Maar ik ga niet het veld op met de instelling om iedereen een poepie te laten ruiken met het spelregelboekje in de hand, omdat regels regels zijn en omdat je je als scheidsrechter alleen maar de regels moet toepassen als deze overtreden worden. Er is ook nog zoiets als eigen inzicht, het mogelijk interpreteren van spelregels aan de hand van voorkomende situaties en het omgaan met beide elftallen, de assistent scheidsrechters en de technische begeleiding van de beide teams. Dat kan een rapporteur niet beoordelen, dat kunnen alleen de naast betrokkenen. Rapportages dienen ertoe om arbiters te kunnen beoordelen en waar mogelijk hen kansen voor te houden om zichzelf te verbeteren. Rapportages dienen er niet toe om scheidsrechters met de grond gelijk te maken, om hen hun plezier om wedstrijden te leiden te ontnemen en om van een spelbegeleider een regelnicht te maken. Ik snap er al helemaal niks van als iedereen eigenlijk tevreden is over de prestaties van de betreffende scheidsrechter, behalve de rapporteur. Dan weet ik wel wie er een steekje los heeft. Dat is in elk geval niet de betreffende leidsman. Ik hoop dat er mensen zijn bij de KNVB die dit lezen. En zichzelf eens flink in het kruis gaan krabben. Dit soort rapporteurs horen niet langs de velden thuis. Daar laat ik het maar bij. Het zegt immers genoeg, nietwaar? |
| Voetbal - vrijdag 22 maart 2019 | |